Zo ongeveer halverwege...

You used to think that it was so easy
You used to say that it was so easy
But you're tryin', you're tryin' now

Gerry Rafferty – Baker Street


Beste, lieve allemaal,

Vanuit Le Puy-en-Velay een warme groet van deze pelgrim met inmiddels 1.575 km’s op de teller. Met die afstand ben ik zo ongeveer halverwege Rome, wat geplande tijd betreft ook.

Om door te gaan met de beeldspraak van mijn vorige verslag: ik heb me aangepast aan de natuur ;-) Waren de toppen tot Auxerre nog maximaal 400 meter, na Vézelay werd het al snel zo’n 800 meter en inmiddels heb ik bergen van meer dan 1.400 meter gehad. Oftewel de toppen worden hoger en de dalen zijn er ook nog wel, maar zijn minder diep.

Ik weet nog steeds niet waar ik precies doorheen moest, maar ik ben wel ergens doorheen gegaan en daardoor voel ik me een stuk beter dan eerder het geval was. Opgeven is geen serieuze optie meer! Na een week of 10 ben ik dan eindelijk in de conditie die ik eigenlijk al na 3 weken had willen hebben. Maar dat wil niet zeggen dat het nu allemaal ”appeltje-eitje” is. De ene dag stap ik bijna fluitend 36 km weg, een volgende dag zijn 20 ki-lo-me-ters een ware worsteling.

Lichamelijk heb ik nog steeds last van een breed scala aan klachten. De nieuwe nagel op mijn wijs-teen levert nog veel groeipijntjes. De nagel van mijn rechter grote teen zit voor ruim de helft los, net als de nagel van mijn linker middelteen. Verder is er regelmatig (spier)pijn aan schouders, onderrug, onder- en bovenbenen, billen en knieën. Maar het is allemaal minder en lang niet zo continu als in het begin mijn knietjes. En dus slaap ik ook een stuk beter en zoals bekend: goed slapen is de basis van een goed leven.

Een heel ander probleem is dat het soms lastig is om aan de goede wandelkaarten te komen. De kaarten die ik gebruik zijn zo gedetailleerd, dat ze alleen plaatselijk te koop zijn. Vergelijk het met het kopen van een plattegrond van Deventer in Driebergen of omgekeerd. Ironisch genoeg is het eerste wat ik doe als ik een nieuwe kaart heb kunnen scoren: de schaar er in! Natuurlijk ga ik niet lopen zeulen met papier dat ik niet nodig heb…

Jenny had me vooraf gewaarschuwd: door de ontvolking van het platteland is het soms lastig aan eten te komen. Aan eten komen is nog haast nooit een probleem geweest, het vinden van onderdak echter wel. Als redelijk luxe pelgrim slaap ik vrijwel steeds in hotels (ik probeer zo min mogelijk “te bedelen” bij kloosters of gewoon bij mensen aan te bellen). Helaas, in de kleinere dorpjes waar vroeger altijd wel een hotel was, zijn de hotels nu verdwenen. Dat komt door de ontvolking, maar ook door de crisis en, met dank aan Brussel, door strengere (veiligheids)regels.

Wat erg bijgedragen heeft aan mijn betere gevoel zijn de diverse avontuurtjes die ik heb beleefd en de leuke contacten. In België was ik al eens “gered” door de Nederlandse Bergsportvereniging, toen er dankzij een plaatselijk feest geen vrij bed meer te vinden was, maar ik wel in de “tukhut” mocht slapen. De afgelopen weken ben ik ook regelmatig door Nederlanders geholpen.

Toen ik in Vézelay aankwam, was het postkantoor al dicht, dus moest ik een dag blijven (geen straf) om het noodpakket op te halen. Zodoende kwam ik in contact met Wieneke en Paul, die met de laatste dag van de door hen georganiseerde kunstreis bezig waren. Zij wonen de helft van het jaar in Marigny l’Eglise, waar ik de volgende dag in de gîte zou slapen. Helaas was de gîte gesloten en de burgemeester die als enige de sleutel heeft, was tot ’s avonds laat in vergadering. Paul en Wieneke waren zo vriendelijk om me niet alleen onderdak maar ook heerlijk eten te verschaffen en bovenal: aangename gesprekken.
Aangename gesprekken had ik de volgende dag ook met Abe, die samen met zijn vrouw Astrid een hotel runt. Omdat ik de enige gast was, had Abe alle tijd om smakelijke verhalen te vertellen over zijn nogal rijke leven (incl. contacten met vele BN-ers, van Nina Brink tot Ruud Lubbers).
Twee dagen later zat ik in mijn eentje in een heel grote gîte, maar het enige restaurant was dicht en de supermarkt opgeheven. Bij een paar Nederlandse jongelui kreeg ik vrijwel gratis mijn favoriete linzenpotje in blik.
En weer een paar dagen later was ik al van de route afgeweken naar een wat grotere plaats om een hotel te vinden. Maar er was een bruiloft, dus werkelijk alles zat vol. Uiteindelijk kwam ik via een heel aardige Fransman in contact met Lonneke die daar een camping runt en waar ik in een caravan kon slapen (gelukkig koos ik niet voor een tent: ’s nachts was het noodweer).

Met het weer heb ik overigens nog steeds heel veel geluk. Echt heel warme dagen heb ik nog niet veel gehad, wel veel half tot zwaar bewolkte dagen: prima wandelweer. Het heeft veel geregend, maar vaak ’s nachts of nadat ik al aangekomen was, of net op mijn rustdag.

Wat een dag lopen in de buitenlucht ook met zich meebrengt, is dat het eten ’s avonds extra lekker smaakt. Behalve die ene keer dat ik pens op mijn bord kreeg, heb ik altijd lekker gegeten, vaak erg lekker en soms echt schandalig lekker.

De vorige keer had ik beloofd een beschrijving te geven van een “doorsnee-dag van een pelgrim”, maar ik denk dat dit verhaal dan wel erg lang wordt, dus dat beschrijf ik een andere keer.


Met warme pelgrimsgroet
en een dikke knuffel voor de dames,
;-)
Hans Duif
Pelgrim onderweg naar Rome
Met 1.575 km’s op de teller
Vanuit Hotel Saint Jacques
Le Puy-en-Velay
http://www.hotel-saint-jacques.com

PS Mijn tocht nu is natuurlijk voor een groot deel te vergelijken met mijn tocht naar Santiago 14 jaar geleden, maar er zijn ook heel veel verschillen. Daar zou ik een lang verhaal over kunnen schrijven, maar laat ik het hier beperken tot één groot verschil. In 1998 moest ik iedereen nog uitleggen waar Santiago de Compostella ligt, vervolgens werd ik op zijn minst meewarig aangekeken maar veelal voor volslagen gek verklaard. Nu moet ik vooral uitleggen dat ik NIET naar Santiago loop: iedereen kent wel iemand in zijn omgeving die de camino gelopen of gefietst heeft en/of heeft zelf een deel van de route gedaan.

PS2 De wittebroodsweken met mijn nieuwe liefde, Toppie, zijn over, maar ik houd inmiddels zielsveel van haar en zou haar niet meer kunnen missen. Ze zorgt voor communicatie met de achterban, helpt met zoeken naar onderdak, beschikt inmiddels over al mijn muziek enzovoorts. Zonder Toppie zou deze blog ook veel minder fraai zijn geweest. Wel heb ik Toppie vrijwel direct een vermageringskuur laten ondergaan: door het terugsturen van haar accu is ze bijna een pond afgevallen.

PS3 Mijn oorspronkelijk rode sleutelvignet is (net als mijn haar) door de zon flink aan het verkleuren; als dat zo door gaat is het vignet oranje als ik in Rome ga arriveren…

PS4 Voor wie een mooie kunstreis wil maken: kijk eens op http://www.romaansbourgondie.nl/

PS5 Van blaren heb ik nog steeds vrijwel geen last (gelukkig), ook niet met de Solognac’s. Die Solognac’s moeten na ruim 500 km wel weer vervangen worden door een nieuw paar.

PS6 Voor de topofielen en cijfermensen weer een nieuw overzichtje:
Dag 53, di 26-6 Cravant (beide hotels vol, dus zeer chique chambres d'hôtes), 25 km
Dag 54, wo 27-6 Vézelay, 32 km
Dag 55, do 28-6 Rust- en regeldag in Vézelay
Dag 56, vr 29-6 Marigny l'Eglise, 27 km
Dag 57, za 30-6 Montsauche-les-Settons, 26 km
Dag 58, zo 01-7 Anost, 21 km
Dag 59, ma 02-7 Larochmillay, 38 km
Dag 60, di 03-7 Issy-l'Évêque, 30 km
Dag 61, wo 04-7 Bourbon-Lanncy, 26 km
Dag 62, do 05-7 Rust- en regeldag in Bourbon-Lancy
Dag 63, vr 06-7 Le Donjon, 36 km
Dag 64, za 07-7 Lapalisse, (alle hotels vol dus naar camping van Lonneke in) Beaulieu - St. Prix, 25 km
Dag 65, zo 08-7 Le Mayet de Montagne, 21 km
Dag 66, ma 09-7 Rust- en regeldag in Le Mayet de Montagne
Dag 67, di 10-7 Chabreloche, 35 km
Dag 68, wo 11-7 (door zoektocht naar kaart een korte etappe) Noirétable, 11 km
Dag 69, do 12-7 Lange bergetappe naar Vertolaye, 42 km
Dag 70, vr 13-7 Korte etappe naar Ambert (stedenband met Gorgonzola!), 16 km
Dag 71, za 14-7 Korte bergetappe naar St. Anthème, 22 km
Dag 72, zo 15-7 St. Bonnet-le-Château (hotel gesloten, geslapen in stacaravan op de camping), 27 km
Dag 73, ma 16-7 Zware bergetappe naar Retournac, 39 km
Dag 74, di 17-7 Korte etappe naar Vorey-sur-Arzon, 16 km
Dag 75, wo 18-7 Le Puy-en-Velay, 28 km
Dag 76, do 19-7 Rust- en regeldag in Le Puy-en-Velay
Dag 77, vr 20-7 Rust- en regeldag in Le Puy-en-Velay

PS7 Dat ik zo makkelijk een etappe-overzicht kan maken, komt ook omdat ik heel consequent 6 km per uur loop (dat wordt regelmatig geijkt a.d.h.v. kaart en kilometerpaaltjes) en dat rekent heel prettig: 10 minuten is een kilometer.

PS8 Nu hoor ik de (project)managers al rekenen: 3.000 km met 6 km/h is slechts 500 uur, dus een projectje dat makkelijk in 13 weken gedaan kan worden. Maar zo werkt het dus (ook hier) niet!

PS9 Last but not least: HARTELIJK dank aan iedereen die een reactie achterliet op deze blog of mij een mailtje stuurde. Er lijkt (helaas) vrij breed de opvatting te leven dat een pelgrim niet gestoord mag worden, terwijl elke reactie of mail juist voor veel positieve energie zorgt.