PiN, VV en een dag uit het leven van…

Er zijn op de wereld zovele
Hotels, dat men er zijn onrust
Over hun bedden kan verdelen.

Bertus Aafjes – Een voetreis naar Rome


Beste, lieve allemaal,

Ooit had ik beloofd niet al te vaak een post op deze blog te plaatsen, iedereen is veels te druk om vaak lastiggevallen te worden. Toch schrijf ik nu snel na mijn vorige verhaal een nieuw en dat komt mede omdat ik daar nu alle tijd voor heb.

Inmiddels ben ik een PiN: een Pelgrim in Nood. Was ik in Auxerre nog te laat om mijn pakket met hulpgoederen op te halen, nu is het volgende pakket ergens blijven steken. Dat “ergens” leek eerst de douane te zijn (die een pakket 30 (!) dagen vast kunnen houden), maar waarschijnlijker is het pakket nu ergens in St. Entienne, zo’n 100 km van Le Puy. Omdat de Nederlandse code van het pakje niet door de Fransen herkend wordt, is e.e.a. nogal duister.

Hoe dan ook zitten er in het pakket dusdanig veel zaken die ik hard kan gebruiken, dat ik dus een Verplicht Verblijf kreeg opgelegd. Waar ik van plan was 2 tot 3 dagen in Le Puy te blijven, worden dat er nu 7. En ik was wel even “van de leg” door opeens een heel andere invulling van mijn dagen. Maar elk nadeel heeft zijn voordeel , op mijn slechtere momenten had ik al wel eens de gedachte om halverwege even naar huis te gaan om bij te tanken. Nu kreeg ik de rust dus opgelegd: rust voor het lijf, maar ook voor het koppie, wat nog steeds bomvol indrukken zit. En ook alle tijd om na te denken over de route naar Nice. Tot aan Le Puy had ik alles op hoofdlijnen al minstens één keer eerder gelopen, vanaf Le Puy begint het grote avontuur pas echt. En waar ik vanaf de Italiaanse grens allerlei gidsen heb, mag ik tot daar geheel zelf een route verzinnen.

Het langere verblijf bracht ook met zich mee dat ik naar een goedkoper hotel ben uitgeweken dan het hotel dat ik vorige week met de nodige moeite kon vinden (en vanwege Wifi vervolgens nog eens verhuisd naar een andere kamer). Zoals eerder gemeld ben ik een redelijk luxe pelgrim geworden die vrijwel altijd in hotels slaapt. En over dat onderwerp zou ik ook weer een heel lang verhaal kunnen schrijven. Wat nog steeds het meest opvallende is, is het totale gebrek aan relatie tussen prijs en (volgens pelgrims gemeten) kwaliteit. Gemiddeld betaal ik zo’n 50 tot 60 euro voor een overnachting. Soms heb ik echter voor 40 euro een uitstekende kamer en de volgende nacht voor 69 euro een veel mindere. En natuurlijk gelden voor mij gewoon heel praktische criteria. Ooit zat ik in een peperdure en chique kamer, inclusief Louis XIV-stoel maar een schrijftafel(tje) ontbrak, en dat is zeker voor mijn Toppie toch wel belangrijk. Genoemde prijzen zijn zonder ontbijt; ook daarbij is geen enkele logica te vinden, dure hotels geven soms goedkope ontbijtjes en omgekeerd en de prijs zegt niets over wat je dan bij het ontbijt krijgt…


En ik heb nu dus ook alle tijd om jullie een beschrijving van “een dag uit het leven van een pelgrim” te geven. Elke dag is weer anders, maar er zit wel degelijk een patroon in.

Standaard sta ik om 8.00 op; dat klinkt laat, maar vind ik als avondmens nog elke dag erg vroeg. Om 8.30 is er ontbijt, daarna wordt de rugzak ingepakt, het hotel betaald en een vers stokbrood gekocht. Het is dan meestal rond 9.30 voor ik aan de wandel ga. Dat wandelen doe ik natuurlijk in stukjes, die enorm van lengte wisselen: meestal rond 5 km, soms maar 3 en mijn record staat nu op 11 km. Er zijn talloze redenen om een zo geliefde pauze in te lassen: een horecagelegenheid voor een kop koffie (zelden), een schuilplek (zon of regen), toevallig een fraaie picknicktafel, fotostop, vermoeidheid of (helaas nog regelmatig) nicotinegebrek. Het aantal pauzes is ook afhankelijk van de lengte van de dagetappe. In ieder geval houd ik rond 13.00 (als ik minimaal op de helft van de dagetappe zit) een lange lunchpauze van minimaal 45 minuten.

Ook weer afhankelijk van de lengte van de dagetappe is hoe laat ik dan arriveer in de plaats van bestemming, dat verschilt van circa 14.00 tot 19.00 uiterlijk. In de wat grotere plaatsen is dan het protocol eerst naar de VVV te gaan met de vraag naar drie zaken: een plattegrond, een lijst met de hotels en een stempel in mijn pelgrimspaspoort. Bij een kop koffie wordt dan een hotel uitgezocht. In kleinere plaatsen is er meestal maar 1 hotel, dus dat is makkelijk kiezen.

Als eenmaal onderdak geregeld is, begint het leuke deel van een pelgrimsdag: biertje, douchen, lekker eten. Als er tijd is en ter plekke wat te bekijken, speel ik ook graag even toeristje. Maar pelgrim zijn is geen 9-5 baan, ’s avonds moet de afgelegde weg in kaart gebracht worden en het dagboekje bijgewerkt. Bovenal moet de etappe van de volgende dag bepaald worden. Regelmatig moet er ook wel iets aan mijn uitrusting gerepareerd worden en tussendoor zijn er ook de gebruikelijke zaken als wasjes en boodschapjes. En dan zou ik eigenlijk ook nog Italiaans moeten studeren, maar daar is het nog nauwelijks van gekomen.

Al met al zitten de dagen best vol, en dat geldt zelfs voor de “rustdagen”. Behalve eens lekker uitslapen, doe ik dan uitgebreider boodschappen etc. Met Toppie kan ik dan ook op internet veel dingen uitzoeken, wat mailen enzovoorts.


Hopelijk is morgen, 25 juli (naamdag van mijn favoriete Saint Jacques), mijn pakketje gearriveerd. Zo niet, dan stuurt onvolprezen Ground Control een nieuw pakket naar Privas, waar ik maandag aan hoop te komen (en tegen die tijd ben ik door mijn voorraad contactlenzen heen). Een volgende keer hoop ik jullie dus te kunnen vertellen over Privas, Orange, Avignon en meer.

Met warme pelgrimsgroet
en een dikke knuffel voor de dames,
;-)
Hans Duif
Vastgelopen pelgrim onderweg naar Rome
Met 1.575 km’s op de teller
Vanuit Hotel Le Regional
Le Puy-en-Velay

PS Voor iedereen die vindt dat mijn blog er opeens anders uitziet: dat klopt, sinds 23 juli is waarbenjij.nu vernieuwd. Eigenlijk was dat gepland voor eind mei, maar ja, zoals dat gaat met (ICT-)projecten… Ik had de eer om mee te mogen helpen met testen, maar heb nu toch al weer wat opmerkingen te melden. De vormgeving is helaas momenteel niet aan te passen en heel ergerlijk vind ik dat al mijn foto’s in willekeurige volgorde zijn komen te staan.

PS2 En natuurlijk loopt mijn eigen projectje nu ook vertraging op. Wat ben ik blij dat ik niet aan harde deadlines vastzit!

PS3 Van elke hotelkamer waar ik mag slapen, maak ik een foto, maar protocol daarbij is dat ik dat gelijk doe als ik de kamer binnenkom. Hoewel mijn uitrusting nu echt tot het meest noodzakelijke is gereduceerd, blijft het mij elke dag verbazen wat een hoop zooi uit mijn rugzak komt. Gelukkig is dat de volgende ochtend ook weer in no-time in mijn rugzak gepropt…

PS4 De wrample is dit keer met dank aan Henk en alle andere CCT-ers van 2007.

PS5 Omdat ook een PiN moet blijven lachen:
"Waarom loop je zo hard? Dat doe je anders nooit!"
"Ik kan niet anders. Ik kom net bij de dokter vandaan en die heeft me van achteren een drukverband gegeven en van voren een trekpleister."